کمال گرایی و تنبلی

قصد دارم با یک داستان مقاله کمال گرایی و تنبلی را شروع کنم:

تصمیم گرفتم همکارانم را با یک صبحانه خانگی تحت تاثیر قرار دهم و به این فکر کردم که “من می‌خواهم نان تست فرانسوی درست کنم و قطعا لذیذ و خوشمزه خواهد شد.” یکی دو هفته قبل دوستم این صبحانه را برایم درست کرده بود، در این لحظه کمال‌گرایی من شروع شد و فکر نمی‌کردم نیازی به جستجوی دستور غذا داشته باشم یا از دوستم بپرسم که چگونه آن را درست کرده است. من فقط روی نان کره ریختم و داخل فر گذاشتم.

من تا حالا نان تست فرانسوی درست نکرده بودم. برای هر کسی که این را می خواند، باید بداند که من تابحال این صبحانه را درست نکرده بودم و حس کمال گرایی من باعث شد تا این کار را به درستی انجام ندهم . خیلی نفرت انگیز بود، فکر می کنم این همان لحظه ای بود که به خودم گفتم: “اوه صبر کن، نتیجه بسیار بد است.”

کمک خواستن یا گفتن «در واقع نمی دانم چگونه این کار را انجام دهم» یک شکست مطلق بود، چیزی که به هر قیمتی از آن اجتناب می کنم. من فکر می کنم مشکل کمال گرایی این است که شما اگر در کاری به خوبی ماهر باشید شکست نمی خورید، اما وقتی شکست می خورید بسیار فاجعه بار است.

در این مقاله قرار است با رابطه کمال گرایی و تنبلی، تاثیر کمال گرایی بر تنبلی و یک سری تعاریف علمی از کمال گرایی آشنا شویم. با ادامه مقاله همراه باشید.

کمال گرایی چیست؟

کمال گرایی، در روانشناسی، یک ویژگی شخصیتی گسترده است که با توجه فرد به تلاش برای بی عیب بودن مشخص می شود و با خود ارزیابی انتقادی و نگرانی در مورد ارزیابی دیگران همراه است. بهتر است این ویژگی به عنوان یک ویژگی شخصیتی چند بعدی و چندلایه تصور شود و در ابتدا برخی از روانشناسان تصور می کردند که جنبه های مثبت و منفی زیادی در مورد کمال گرایی وجود دارد.

کمال گرایی افراد را به سمت دستیابی به آرمان های دست نیافتنی یا اهداف غیرواقعی سوق می دهد که اغلب به اشکال مختلف مشکلات روانشناختی دیگری مانند افسردگی، اضطراب، OCD، و عزت نفس پایین منجر می شود. این مشکلات اغلب منجر به افکار و تمایلات خودکشی می شود و سایر مشکلات روانی، جسمی، اجتماعی و پیشرفت بیشتر در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد.

آیا کمال گرایی بیماری است؟

نوعی از افراد وجود دارد که در نگاه اول به نظر می رسد دارای درجه قابل تحسینی از خودانگیختگی، دقت و انگیزه هستند. آنها سحر بیدار هستند، به ندرت تعطیلات می روند، همیشه مخفیانه یکی دو ساعت کار اضافی انجام می دهند، روسای آنها بسیار تحت تأثیر این افراد قرار می گیرند، دائماً ارتقاء می یابند، نمرات آن ها از دوران دبستان عالی بوده است، هرگز قرار ملاقاتی را از دست نمی دهند و کاری را انجام نمی دهند که درست نباشد.

ما دوست داریم بگوییم که چنین افرادی استانداردهای بالایی دارند. حتی ممکن است آنها را به اصطلاح “کمال گرا” توصیف کنیم. اما قطعا هر فردی دارای نقایصی است، چه چیزی در مورد کمال گرایی می تواند اینقدر نقض کننده باشد؟

دغدغه کار افراد کمال گرا (در موقعیت ممتازی است که قرار دارند) بیشتر از وضعیت روحی آن ها نیست. کمال گرایی، به طور غم انگیز، اساساً از عشق به کمال به خودی خود سرچشمه نمی گیرد. منشأ آن در احساس بسیار تاسف بارتری است که انسان فکر می کند هرگز به اندازه کافی خوب نیست. ریشه در نفرت از خود دارد، که جرقه آن برخاسته از خاطرات مورد تایید یا نادیده گرفته شدن توسط کسانی است که باید در کودکی ما را به گرمی در آغوش می گرفتند.

کمال گرایی و تنبلی مانع تبدیل رویا به واقعیت

من یک رویاپرداز هستم. اما نکته خنده دار این است که رویاهای من حتی رویاهای فانتزی بزرگی هم نیستند، من هرگز رویای داشتن یک جت شخصی و خرید یک برج شیشه ای در مرکز شهر یا حضور بر روی جلد و ریاست شرکتی که میلیاردها دلار را کنترل می کند یا اختراع می کنم، در سر نمی پرورانم.

اما کمال گرا هستم و این به معنای آن است که هر فرد فقیری می تواند آب تمیز بنوشد و دیگر هرگز به مالاریا مبتلا نشود اما برایش هیچ تلاشی نمی کند. اساساً، رویاهای من چیزی است که مردم آن را “اهداف” می نامند و و برای آن باید تلاش کرد و اما کمالگرایی و تنبلی هیچوقت نمی گذارد من رویاهایم را زندگی کنم.

اگر کمال گرا هستید نباید دنبال بهانه باشید

مقالات زیادی را درباره کمال گرایی و تنبلی خواندم و متقاعد شدم که زندگی من قابل تغییر است ، اما تا زمانی که کسی را برای بهانه‌جویی در مورد کاری که باید انجام می‌دادم پیدا می کردم، بهانه‌گیری را شروع می‌کردم و رفتارم را با بهانه ها تعریف کردم.

این رفتار در زندگی واقعی چگونه انجام می شود؟ فرض کنید من می‌خواهم زبان فرانسه را با رویایم یاد بگیرم، اساساً مکالمه‌های معمولی به زبان فرانسوی با افرادی خیالی است که هنوز ندیده‌ام، و هیچ تلاشی برای یادگیری نمی کنم.

رابطه ی کمال گرایی و تنبلی

شاد بودن به این معنی نیست که همه چیز عالی است. بلکه دارای این معنی است که شما تصمیم گرفته اید که فراتر از نقص هایی که دارید به شادی نگاه کنید. (جرارد وی).

این تعریف یک مورد را نشان می دهد که آگاه باشید که با تمایلات کمال گرا همسو هستید، اما درک اینکه چگونه بر سلامت روان شما تأثیر می گذارد، چیز دیگری است. مسئله این است که کمال گرایی به تنهایی وجود ندارد، بلکه در واقع کمال گرایی و تنبلی با یکدیگر رابطه دارند. آنها دو عضو یک خانواده هستند و کسانی که خود را به عنوان افراد برتر طبقه بندی می کنند، کمال گرا بوده و همین دید برتر اغلب منجر به این می شود که تنبل شوند و هیچ کاری را برای رسیدن به هدف خود نکنند.

آیا کمال گرایی و تنبلی یک نوع اهمال کاری است؟

آیا تنبل هستید یا فقط یک اهمال کاری قدیمی در کارها دارید؟ برای پاسخ به این سوال پیچیده، اجازه دهید ابتدا تعاریف هر دو را بررسی کنیم. به تعویق انداختن کار اهمال کاریی گفته می شود. از سوی دیگر تنبلی انتخاب داوطلبانه عدم اعمال انرژی برای تکمیل کاری است. حتی اگر شبیه به هم به نظر برسند، اهمال کاری و تنبلی یکی نیستند.

آیا تا به حال فهرستی از کارهایی که باید انجام دهید تهیه کرده اید و زمانی که شروع آن فرا می رسد احساس فلج روانی می کنید؟ شما تنها نیستید. بسیاری از مردم در چرخه به تعویق انداختن کارها گرفتار می شوند که به ناچار منجر به تعویق ناخواسته می شود. ضرب المثل قدیمی می گوید، فرداهای زیادی وجود دارد و فردا هرگز نمی آید.

انسان کمال گرا در برخی کارها تنبل است، یعنی با توجه به داشتن رویاهای بزرگ هیچ کاری برای بدست آوردنشان نمی کند و با برچسب کمال گرا بودن خود را توجیه می کند.

آیا افراد کمال گرا می توانند تنبل باشند؟

بله، کمال گراها می توانند تنبل باشند، اما نوع تنبلی می تواند متفاوت باشد. افراد کمال گرا اغلب با ترس از شکست یا مرتکب اشتباه شدن دست و پنجه نرم می کنند که می تواند آنها را به تعویق انداختن کار یا بیش از حد درگیر جزئیات کوچک در کار شدن دچار کند.

این می تواند منجر به بی انگیزگی یا بی علاقگی برای شروع یک کار یا پروژه شود. علاوه بر این، کمال گراها می توانند در کار اهمال کاری زیادی داشته باشند ، مانند اجتناب از انجام وظایف یا کارهای دشوار به دلیل پیچیده بودن و زمان گیر بودن آن ها، یا ممکن است در حالی که سعی می کنند چیزی جزئی را اصلاح و تکمیل کنند، دچار رکود در کار شوند.

کمال گراها همچنین ممکن است احساس کنند که تلاش های آن ها به اندازه کافی خوب نخواهد بود و دیگران می توانند با توجه به تلاشی که می کنند بیشتر از آن ها در کار موفق شوند. بنابراین، کمال گراها می توانند تنبلی را به اشکال مختلف نشان دهند که با اضطراب ناشی از رعایت استانداردهای بالای آن ها ترکیب می شود.

آیا همه کمال گراها در کار تعلل می کنند؟

نه، همه کمال گراها تمایل به تعویق انداختن کار ندارند. کمال گرایی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، برخی از افراد کمال گرا سخت کوش و مولد هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به همان اندازه مولد نباشند و ممکن است انجام وظایف را به تعویق بیندازند یا طولانی تر کنند.

علاوه بر این، برخی از افراد کمال گرا ممکن است با اضطراب یا ترس از شکست دست و پنجه نرم کنند و در نتیجه کار را به تعویق بیاندازند، در حالی که برخی دیگر ممکن است از موفقیت نیز بترسند. بنابراین، کمال‌گرایی به خودی خود لزوماً به معنای تعلل نیست، بلکه هر دو ممکن است جنبه‌های شخصیتی و رفتاری فرد نشات بگیرد.

انواع کمال گرایی چیست؟

کمال گرایان انواع مختلفی دارند. کمال گرایی مفهومی گسترده است و یک تعریف واحد برای آن وجود ندارد. اما به طور کلی کمال گرایی را می توان به دو نوع اصلی تقسیم کرد: کمال گرایی تطبیقی و کمال گرایی ناسازگار.

کمال گرایی سازگار یا تطبیقی

کمال گرایی انطباقی یا تطبیقی نوعی از کمال گرایی است که در آن افراد تلاش می کنند تا به سطح بالایی از تعالی برسند، اما نه به حدی که برای رفاه ذهنی یا عملکرد آن ها مضر باشد.

کمال گرایان سازگار استانداردهای بالایی را برای خود تعیین می کنند، اما می دانند که اشتباهات بخشی از زندگی هستند و مایلند اهداف خود را تنظیم کنند. آنها تمایل دارند بیشتر دلسوز خود باشند، از خود حمایت کنند و نقاط قوت و ضعف خود را بپذیرند.

کمال گرایی ناسازگار

کمال گرایی ناسازگار معمولا باعث یک اتوپیا پردازی می شود به این معنا که در آن افراد آرمان شهری را در ذهن خود ایجاد می کنند و باید حتما به آن برسند. بر اساس آرمان شهر ترسیمی در ذهن خود، استانداردهایی که برای آن تعریف می کنند فراتر از توانایی ها و استعدادهای آن ها، از لحاظ جسمی و ذهنی است و خود را مجبور می کنند به آن دست پیدا کنند. کمال گرایی ناسازگار می تواند به پرخاشگری، ناامیدی و درنهایت به خودکشی منجر شود.

چگونه می توانم یک کمال گرا تنبل نباشم؟

یک کمال گرا تنبل بودن می تواند فوق العاده استرس زا باشد و می تواند منجر به کاهش بهره وری شود، بنابراین مهم است که برای شکستن این چرخه قدم هایی بردارید. اولین قدم این است که با خودتان صادق باشید و تشخیص دهید که کمال گرایی چه زمانی کنترل را به دست گرفته و انجام کارها را سخت می کند.

بپذیرید که اشتباه کردن، و ادامه دادن و بهترین استفاده از یک موقعیت، اشکالی ندارد . کمال دست یافتنی نیست، و تلاش برای آن فقط باعث استرس غیرضروری می شود.

هنگامی که اذعان کردید که تلاش برای کامل بودن سالم نیست، گام بعدی این است که کار را به قطعات قابل مدیریت تقسیم کنید. این که به یکباره بیش از حد خود را تحت الشعاع قرار ندهید، به شما کمک می کند که بدون احساس خستگی در مسیر خود بمانید. همچنین مهم است که از شر انتظارات غیر واقعی خلاص شوید و در نتیجه بهره وری خود را افزایش دهید.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد رابطه کمال گرایی و تنبلی می توانید به منابع زیر مراجعه کنید:

1- منبع اول

2- منبع دوم

3- منبع سوم

4- منبع چهارم