شاخه:
9 راه افزایش تاب آوری در ابعاد گوناگون
شاخه:
برای خیلی از ما پیش اومده که وقتایی که اوضاع خوب نبوده یا شکست خوردیم مجبور بودیم با تمام اندک توانی که برامون باقی مونده پاشیم و ادامه بدیم… تاب آوری کی از مهارتهاییه که تو این دوره خیلی نیازمون میشه. بنظرتون شما فرد تاب آوری هستید؟ آیا تاب آوری یک توانایی ذاتیه یا میشه اون رو یادگرفت و ارتقا داد؟ چه عواملی مانع افزایش تاب آوری میشن؟ تو کدوم بعد تاب آوری بیشتری دارید؟ برای آشنایی بیشتر با این مفهوم با ادامه مقاله جوونه همراه باشین.
تاب آوری چیست؟
تاب‌آوری به توانایی فرد برای کنار آمدن با چالش‌ها، سختی‌ها و شرایط دشوار و حتی رشد کردن در این شرایط اشاره دارد. تاب آوری به افراد کمک می‌کند تا بعد از شکست‌ها، مشکلات یا آسیب‌ها دوباره برخیزند و به مسیر زندگی خود ادامه دهند. تاب‌آوری فقط به معنای تحمل نیست، بلکه شامل یادگیری از تجربیات و تقویت مهارت‌ها برای مدیریت بهتر مشکلات آینده نیز هست.
چند مثال از تاب‌آوری
در اینجا برای بهتر درک کردن مفهوم تاب آوری چند مثال در حوزه های متفاوت آورده شده است:
بازگشت پس از شکست شغلی: فرض کنید فردی پس از مدتی کار سخت و تلاش در یک پروژه مهم، به موفقیت نمی‌رسد و پروژه با شکست روبه‌رو می‌شود. فرد تاب‌آور در این شرایط ناامید نمی‌شود و به جای تسلیم شدن، از این تجربه یاد می‌گیرد، نقاط ضعف خود را شناسایی می‌کند و با برنامه‌ریزی مجدد، برای دستیابی به اهداف دیگر تلاش می‌کند.
ادامه دادن تحصیل با وجود مشکلات مالی: دانشجویی که در شرایط مالی سختی قرار دارد، به جای دست کشیدن از تحصیل، از روش‌های مختلف مثل کار پاره‌وقت یا کمک‌های مالی استفاده می‌کند تا بتواند به هدف خود دست یابد. تاب‌آوری به افراد کمک می‌کند در شرایط چالش‌برانگیز قوی‌تر و انعطاف‌پذیرتر باشند و به موفقیت‌های بیشتری دست یابند.
مدیریت مشکلات در روابط عاطفی: در یک رابطه عاطفی، ممکن است افراد با چالش‌هایی مثل اختلاف‌نظر، سوءتفاهم یا حتی دوری و جدایی روبه‌رو شوند. فرد تاب‌آور به جای ترک رابطه یا فروپاشی، تلاش می‌کند با گفت‌وگو و حل مسئله مشکلات را مدیریت کند و از این موقعیت‌ها برای تقویت رابطه و خودسازی استفاده کند.
کنار آمدن با شرایط کاری دشوار: فرض کنید فردی در یک محیط کاری پرتنش قرار دارد و همکاران یا مدیرش رفتار مناسبی ندارند. فرد تاب‌آور سعی می‌کند با حفظ آرامش و تمرکز بر اهداف شغلی خود، از برخوردهای منفی تأثیر نگیرد. او ممکن است مهارت‌های ارتباطی‌اش را تقویت کند و در نهایت اگر محیط کار قابل تحمل نباشد، به دنبال موقعیت‌های شغلی بهتر باشد.
مواجهه با بیماری: فردی که با بیماری جدی یا مزمن مواجه می‌شود، ممکن است احساس ناامیدی و درماندگی داشته باشد. اما یک فرد تاب‌آور با پذیرش شرایط، مراقبت‌های لازم را دریافت کرده، از خانواده و دوستان خود حمایت می‌گیرد و سعی می‌کند به امید بهبودی و حفظ کیفیت زندگی ادامه دهد.
ابعاد تاب آوری
تاب‌آوری ابعاد مختلفی دارد که هر یک از این ابعاد می‌توانند در کنار هم به فرد کمک کنند تا در برابر چالش‌ها و مشکلات، مقاوم‌تر و کارآمدتر باشد. در ادامه به اصلی‌ترین ابعاد تاب‌آوری می‌پردازیم:
تاب‌آوری ذهنی (شناختی)
این بعد به قدرت ذهنی و طرز فکر فرد برای مواجهه با مشکلات اشاره دارد. افرادی که تاب‌آوری ذهنی بالایی دارند، می‌توانند در شرایط دشوار تصمیم‌گیری منطقی و مؤثری داشته باشند. این بعد شامل توانایی در حل مسئله، تمرکز بر راه‌حل‌ها، و حفظ نگرش مثبت در مواجهه با سختی‌ها است.
تاب‌آوری عاطفی (هیجانی)
تاب‌آوری عاطفی شامل مدیریت و کنترل هیجانات و احساسات در شرایط بحرانی است. افرادی که از این بعد تاب‌آوری قوی برخوردارند، می‌توانند احساسات خود را به شکل سازنده‌ای کنترل کنند و از غلبه اضطراب یا افسردگی در مواقع بحرانی جلوگیری کنند.
تاب‌آوری اجتماعی
این بعد به ارتباطات و حمایت‌های اجتماعی اشاره دارد. فردی که تاب‌آوری اجتماعی بالایی دارد، می‌تواند از شبکه‌ای از روابط حمایتی برخوردار باشد و در مواقع بحران از دوستان، خانواده و دیگران کمک بگیرد. حمایت‌های اجتماعی به فرد در مقابله با مشکلات و بازسازی انگیزه و اعتماد به نفس کمک می‌کند.
تاب‌آوری معنوی
بسیاری از افراد از بعد معنوی برای تحمل سختی‌ها و یافتن معنا در چالش‌ها استفاده می‌کنند. داشتن باورها و ارزش‌های معنوی به فرد کمک می‌کند تا در بحران‌ها احساس امید و معنا داشته باشد. این بعد شامل ایمان به یک هدف بزرگ‌تر، اعتقادات معنوی و اعتماد به زندگی است.
تاب‌آوری فیزیکی
سلامت جسمانی و مراقبت از بدن نیز از عوامل مهم تاب‌آوری است. افرادی که از سلامت جسمی خوبی برخوردارند، انرژی و توان بیشتری برای مقابله با مشکلات دارند. ورزش، خواب کافی، و تغذیه مناسب از جمله مواردی هستند که تاب‌آوری فیزیکی را تقویت می‌کنند.
تاب‌آوری محیطی
این بعد به توانایی فرد در سازگاری با محیط و شرایط پیرامون مربوط می‌شود. فردی که تاب‌آوری محیطی دارد، می‌تواند خود را با تغییرات محیطی، شرایط اجتماعی و اقتصادی جدید سازگار کند و از فرصت‌ها و منابع موجود بهره‌مند شود.
هر کدام از این ابعاد در کنار هم می‌توانند تاب‌آوری فرد را در شرایط مختلف تقویت کنند و به او کمک کنند تا با دیدگاه جامع‌تری با چالش‌ها روبه‌رو شود. توسعه هر یک از این ابعاد به فرد کمک می‌کند تا تاب‌آوری کلی خود را افزایش داده و در مواجهه با مشکلات موفق‌تر عمل کند.
آیا تاب آوری مهارت قابل یادگیری است؟
تاب‌آوری یک مهارت قابل یادگیری و تقویت است. بسیاری از افراد به طور طبیعی سطحی از تاب‌آوری دارند، اما این مهارت با تمرین و استفاده از تکنیک‌های مشخص قابل توسعه و بهبود است. برخی از روش‌ها و راهکارها برای تقویت تاب‌آوری شامل موارد زیر است:
- افزایش خودآگاهی
- تغییر نگرش و طرز فکر
- تقویت روابط حمایتی
- یادگیری مهارت‌های حل مسئله
- تمرین مدیریت استرس و هیجانات
- افزایش انعطاف‌پذیری ذهنی
در ادامه بطور مفصل هر یک از این موراد را جهت افزایش تاب آوری توضیح خواهیم داد. پس با به‌کارگیری این مهارت‌ها و تمرین روزانه، هر فردی می‌تواند تاب‌آوری خود را افزایش دهد و به شکلی قوی‌تر و با آمادگی بیشتر با چالش‌های زندگی روبه‌رو شود.
راه های افزایش تاب آوری
برای افزایش تاب‌آوری، می‌توان از چندین روش و تکنیک مؤثر استفاده کرد که به تقویت این مهارت کمک می‌کنند. در ادامه راه‌های افزایش تاب‌آوری آورده شده:
تقویت خودآگاهی و شناخت احساسات
شناخت احساسات و واکنش‌ها در موقعیت‌های مختلف، به افراد کمک می‌کند تا بهتر بتوانند خود را کنترل کرده و تصمیمات بهتری بگیرند. میتوانید با یادداشت کردن تجربیات و احساسات روزانه یا تمرین مدیتیشن و ذهن‌آگاهی، خودآگاهی را تقویت کنید.
تغییر طرز فکر به سمت دیدگاه مثبت
تلاش برای دیدن جنبه‌های مثبت هر وضعیت و یادگیری از شکست‌ها به افزایش تاب‌آوری کمک می‌کند. به جای دیدن شکست‌ها به عنوان پایان کار، آنها را به عنوان فرصت‌های یادگیری و رشد نگاه کنید.
ایجاد و تقویت شبکه حمایتی
داشتن دوستان و خانواده‌ای که به شما اعتماد دارند و در مواقع سخت کنار شما هستند، به تاب‌آوری کمک می‌کند. تلاش کنید روابط خود را تقویت کنید، حمایت بپذیرید و در مواقع نیاز با دیگران صحبت کنید.
یادگیری و تمرین حل مسئله
برای مواجهه بهتر با مشکلات، توانایی حل مسئله را تقویت کنید. این مهارت به شما کمک می‌کند به جای غرق شدن در مشکلات، به دنبال راه‌حل‌های منطقی باشید. وقتی با مشکلی روبه‌رو می‌شوید، گزینه‌ها و راه‌حل‌های مختلف را بررسی کرده و بهترین تصمیم را انتخاب کنید.
تمرین مدیریت استرس
یادگیری تکنیک‌های مدیریت استرس مانند تمرینات تنفسی، یوگا، ورزش و مدیتیشن به شما کمک می‌کند تا استرس خود را کاهش داده و با آرامش بیشتری به چالش‌ها بپردازید. این تمرینات ذهن و بدن شما را برای مقابله بهتر با سختی‌ها آماده می‌کند.
ایجاد اهداف کوچک و عملی
برای رسیدن به تاب‌آوری بیشتر، اهداف کوچک و قابل دستیابی تعیین کنید. رسیدن به این اهداف، حس اعتماد به نفس و کنترل شما را افزایش می‌دهد و به شما انگیزه می‌دهد تا در مواجهه با چالش‌های بزرگ‌تر نیز مقاوم‌تر باشید.
پذیرش تغییرات به عنوان بخشی از زندگی
زندگی همیشه ثابت و بدون تغییر نیست و انعطاف‌پذیری در برابر تغییرات بخش مهمی از تاب‌آوری است. با پذیرش این واقعیت و تمرین تطبیق با شرایط جدید، میتوانید راحت‌تر با چالش‌های پیش‌بینی‌نشده کنار بیایید.
توجه به سلامت جسمی و روانی
برای افزایش تاب‌آوری، لازم است از سلامت جسمی و روانی خود مراقبت کنید. ورزش منظم، خواب کافی، تغذیه سالم و مراقبت از سلامت روان، توان جسمی و روحی شما را برای مقابله با مشکلات افزایش می‌دهد.
تقویت انعطاف‌پذیری ذهنی
ذهن خود را به چالش بکشید و از منطقه راحتی خود خارج شوید. انجام کارهای جدید، یادگیری مهارت‌های تازه و تلاش برای تغییر رویکردهای قدیمی به تقویت تاب‌آوری کمک می‌کند.
این راهکارها به مرور زمان و با تمرین مداوم باعث می‌شوند تاب‌آوری شما در برابر مشکلات افزایش یابد و با اعتماد به نفس بیشتری با زندگی مواجه شوید.
عوامل تاثیرگذار بر تاب آوری
عوامل متعددی بر تاب‌آوری اثر می‌گذارند که شامل ویژگی‌های شخصیتی، تجربیات زندگی، و حمایت‌های اجتماعی می‌شود. در ادامه به مهم‌ترین عوامل مؤثر بر تاب‌آوری اشاره شده:
ویژگی‌های شخصیتی
ویژگی‌هایی مانند انعطاف‌پذیری، خوش‌بینی، اعتماد به نفس، و عزم و اراده قوی از جمله صفات شخصیتی هستند که افراد تاب‌آور را از دیگران متمایز می‌کنند. افرادی که نگرش مثبت دارند و به توانایی‌های خود اعتماد دارند، بهتر می‌توانند در مواجهه با مشکلات مقاومت کنند.
حمایت‌های اجتماعی
وجود شبکه‌ای از خانواده، دوستان و افرادی که فرد می‌تواند در مواقع سخت به آنها تکیه کند، از عوامل مهم تاب‌آوری است. حمایت اجتماعی نقش کلیدی در ایجاد احساس امنیت و اعتماد به فرد دارد و او را در برابر مشکلات مقاوم‌تر می‌کند.
سطح خودآگاهی و خودشناسی
افرادی که از احساسات، ضعف‌ها و توانمندی‌های خود آگاهی دارند، بهتر می‌توانند واکنش‌های خود را در موقعیت‌های چالش‌برانگیز کنترل کنند و استراتژی‌های بهتری برای حل مسئله به کار بگیرند.
مهارت‌های حل مسئله و تصمیم‌گیری
توانایی حل مسئله و تصمیم‌گیری منطقی از عوامل کلیدی در تاب‌آوری است. افرادی که این مهارت‌ها را دارند، در مواجهه با چالش‌ها به دنبال راه‌حل‌های عملی و مناسب هستند، به جای آنکه دچار استیصال شوند.
برای اطلاعات بیشتر درباره این حوزه میتوانید بلاگ «آشنایی با مهارت حل مسئله» را مطالعه کنید.
مهارت‌های مدیریت استرس
افرادی که روش‌های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، تنفس عمیق و ورزش را می‌شناسند، در موقعیت‌های دشوار آرامش بیشتری دارند و بهتر می‌توانند خود را کنترل کنند.
نگرش به شکست و شکست‌پذیری
افرادی که دیدگاه مثبتی به شکست دارند و آن را فرصتی برای یادگیری و رشد می‌بینند، در برابر مشکلات و شکست‌ها مقاوم‌ترند. این دیدگاه به آنها اجازه می‌دهد تا از هر تجربه‌ای برای تقویت خود بهره ببرند.
پذیرش تغییرات و انعطاف‌پذیری ذهنی
توانایی پذیرش تغییرات به عنوان بخشی طبیعی از زندگی، به افراد کمک می‌کند تا با سرعت بیشتری خود را با شرایط جدید تطبیق دهند و انعطاف‌پذیر باشند. این انعطاف‌پذیری ذهنی به آنها امکان می‌دهد در برابر ناامنی‌ها و پیش‌بینی‌نشده‌ها مقاومت کنند.
تجربیات زندگی
مواجهه با سختی‌ها و مشکلات گذشته می‌تواند به عنوان تجربه‌ای ارزشمند در تقویت تاب‌آوری افراد مؤثر باشد. افرادی که قبلاً با مشکلاتی روبه‌رو شده و از آنها عبور کرده‌اند، در آینده با آمادگی بیشتری با چالش‌های جدید روبه‌رو می‌شوند.
خودکارآمدی
افرادی که به توانایی خود در کنترل رویدادها و مدیریت مسائل باور دارند (خودکارآمدی بالا)، در مواجهه با چالش‌ها احساس توانمندی بیشتری دارند و با اعتماد به نفس بیشتری عمل می‌کنند.
عوامل مانع تاب آوری
عوامل متعددی می‌توانند مانع تاب‌آوری شوند و افراد را در مواجهه با چالش‌ها و سختی‌ها دچار مشکلات بیشتری کنند. در زیر به مهم‌ترین عواملی که می‌توانند تاب‌آوری را تضعیف کنند، اشاره شده است:
افکار منفی و دیدگاه بدبینانه: افرادی که به جای تمرکز بر راه‌حل‌ها و فرصت‌ها، دائماً روی جنبه‌های منفی تمرکز می‌کنند، معمولاً تاب‌آوری کمتری دارند. بدبینی می‌تواند مانع پیدا کردن راه‌حل‌های مناسب و افزایش احساس شکست و ناامیدی شود.
عدم اعتماد به نفس و خودکارآمدی پایین: اگر فرد به توانایی‌های خود برای مقابله با مشکلات اعتماد نداشته باشد، احتمال دارد که در مواجهه با سختی‌ها زودتر از دیگران دلسرد شود و تاب‌آوری کمتری نشان دهد.
پشتیبانی اجتماعی ضعیف: نبود حمایت از سوی خانواده، دوستان و اطرافیان یکی از عوامل مهم کاهش تاب‌آوری است. افرادی که احساس می‌کنند در شرایط سخت تنها هستند، بیشتر در برابر ناامیدی و استرس آسیب‌پذیرند.
عدم مهارت‌های حل مسئله و مدیریت استرس: افرادی که در حل مسئله و مدیریت استرس ضعف دارند، به احتمال بیشتری در موقعیت‌های دشوار دچار درماندگی می‌شوند. نبود این مهارت‌ها باعث می‌شود که فرد نتواند با چالش‌ها به شکل مؤثر برخورد کند.
ترس از شکست و اشتباه: اگر فردی به شدت از شکست و اشتباه کردن بترسد، ممکن است در شرایط دشوار به جای تلاش برای حل مشکل، از آن فرار کند یا با اضطراب شدید مواجه شود. این ترس مانع از این می‌شود که فرد به دنبال یادگیری و رشد از تجربه‌های سخت باشد.
نگرش غیرانعطاف‌پذیر: افرادی که تغییرات را نمی‌پذیرند و نسبت به موقعیت‌های جدید یا تغییر شرایط واکنش منفی نشان می‌دهند، در برابر چالش‌ها آسیب‌پذیرتر هستند. عدم انعطاف‌پذیری می‌تواند مانع سازگاری فرد با شرایط و پیدا کردن راه‌حل‌های جدید شود.
شرایط جسمی و روانی نامناسب: سلامت جسمی و روانی نقش مهمی در تاب‌آوری دارد. افراد با مشکلات جسمانی یا روانی مثل اضطراب، افسردگی یا خستگی مزمن ممکن است نتوانند در برابر چالش‌ها به خوبی تاب بیاورند.
نداشتن هدف و معنای زندگی: وقتی فرد هدف و معنای مشخصی در زندگی نداشته باشد، در مواجهه با مشکلات انگیزه کمتری برای مقابله دارد و راحت‌تر دچار ناامیدی و درماندگی می‌شود. داشتن یک هدف روشن می‌تواند فرد را به تلاش بیشتر وادارد.
تجربه‌های آسیب‌زا در گذشته: تجربه‌های منفی و آسیب‌زا مثل از دست دادن عزیزان، طلاق یا شکست‌های سنگین گذشته ممکن است تاب‌آوری فرد را کاهش دهند. این تجربه‌ها می‌توانند ترس و اضطراب فرد را در مواجهه با مشکلات جدید افزایش دهند.
فقدان خودآگاهی: افرادی که به احساسات، افکار و توانایی‌های خود آگاهی ندارند، نمی‌توانند به خوبی با چالش‌ها روبه‌رو شوند. عدم خودآگاهی مانع از استفاده مؤثر از منابع درونی و برونی می‌شود.
تاب آوری در شرایط بحرانی
در بحران‌ها تاب‌آوری نقش بسیار مهمی دارد و با انجام راهکارهای زیر می‌توان تاب‌آوری را حفظ و حتی تقویت کرد:
پذیرش شرایط و واقعیت بحران: اولین گام برای تاب‌آوری در بحران، پذیرش واقعیت و عدم انکار آن است. با پذیرفتن وضعیت موجود، ذهن آزادتر می‌شود و میتوانید با تمرکز بیشتری برای پیدا کردن راه‌حل‌ها اقدام کنید.
تمرکز بر موارد قابل کنترل: در شرایط بحرانی، روی مواردی که میتوانید کنترل کنید تمرکز کنید و از نگرانی درباره عواملی که از کنترل شما خارج‌اند پرهیز کنید. این تمرکز بر موارد قابل کنترل به شما حس قدرت و تسلط بیشتری می‌دهد.
تقسیم بحران به مراحل کوچک‌تر: مواجهه با بحران به‌عنوان یک چالش بزرگ، ممکن است استرس‌زا باشد. سعی کنید بحران را به مراحل کوچک‌تر تقسیم کنید و به تدریج و گام به گام به هر قسمت رسیدگی کنید. این رویکرد کمک می‌کند احساس موفقیت و کنترل بیشتری داشته باشید.
استفاده از حمایت‌های اجتماعی: در بحران‌ها به دیگران تکیه کنید و از حمایت خانواده و دوستان بهره ببرید. این حمایت‌ها نه تنها از نظر عاطفی به شما کمک می‌کنند، بلکه ممکن است به ارائه راه‌حل‌های جدید و مفید نیز کمک کنند.
حفظ آرامش و استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی: حفظ آرامش در بحران بسیار مهم است. تکنیک‌های تنفس عمیق، مدیتیشن و تمرینات بدنی مانند یوگا می‌توانند به کاهش استرس و حفظ تمرکز کمک کنند و شما را برای تصمیم‌گیری بهتر آماده کنند.
تمرکز بر معنا و هدف: در شرایط بحرانی، یافتن معنا و هدف می‌تواند به تاب‌آوری کمک کند. برای مثال، به جای تمرکز بر سختی‌ها، به یاد آورید که این چالش‌ها می‌توانند به شما در یادگیری و رشد کمک کنند و شما را قوی‌تر کنند.
تمرکز بر تجربه‌های مثبت گذشته: مرور تجربیات قبلی که در آنها از پس مشکلات برآمده‌اید، به شما کمک می‌کند تا به توانایی‌های خود برای عبور از بحران اعتماد کنید و به خودتان یادآوری کنید که قبلاً هم موفق به مدیریت شرایط سخت شده‌اید.
انطباق و انعطاف‌پذیری: بحران‌ها معمولاً نیازمند انطباق با شرایط جدید و پیدا کردن راه‌حل‌های خلاقانه هستند. سعی کنید انعطاف‌پذیر باشید و ذهن بازتری به پذیرش تغییرات داشته باشید.
خودمراقبتی: در شرایط بحرانی به مراقبت از خود بپردازید و تغذیه مناسب، خواب کافی و استراحت را جدی بگیرید. این مراقبت‌ها به حفظ انرژی و سلامت جسمی و روانی شما کمک می‌کنند و شما را برای مقابله با بحران قوی‌تر می‌کنند.
حفظ امید و نگاه به آینده: به یاد داشته باشید که بحران‌ها موقتی هستند. با حفظ امید و نگاه به آینده، انگیزه خود را برای عبور از مشکلات و پیشرفت حفظ کنید.
مرز بین تاب اوری در راهی که با شکست روبرو شدیم و اشتباه رفتن مسیر چیست؟
مرز بین تاب‌آوری در مسیری که با شکست روبرو شده و ادامه دادن به راهی که اشتباه است، یکی از پیچیده‌ترین و مهم‌ترین تصمیماتی است که افراد در زندگی با آن مواجه می‌شوند. این مرز را می‌توان با توجه به چندین عامل تشخیص داد:
بازنگری در اهداف و ارزش‌ها
یکی از راه‌های تشخیص این مرز، بررسی این است که آیا مسیر انتخابی با اهداف و ارزش‌های واقعی شما همخوانی دارد یا خیر. اگر مسیری که در آن هستید هنوز با ارزش‌های شما تطابق دارد و به شما انگیزه و احساس معنا می‌دهد، ممکن است این شکست‌ها فقط بخشی از چالش‌های طبیعی راه باشند، نه نشان‌دهنده اشتباه بودن آن.
تحلیل دلایل شکست
نگاه کردن به دلایل شکست‌ها می‌تواند راهنمای خوبی باشد. اگر شکست‌ها به دلایلی مانند عدم برنامه‌ریزی، کمبود منابع یا نداشتن مهارت‌های لازم باشد، می‌توان با تقویت مهارت‌ها و بهبود برنامه‌ریزی به موفقیت نزدیک شد. اما اگر شکست‌ها به دلیل تضاد مسیر با واقعیات زندگی، شرایط غیرقابل کنترل، یا ناهماهنگی کامل با اهداف شماست، شاید نشانه‌ای باشد که این مسیر اشتباه است.
تجربه حس خستگی مزمن و از دست دادن انگیزه
تاب‌آوری به شما انرژی و انگیزه می‌دهد تا برای رسیدن به اهداف بجنگید. اگر احساس میکنید که در این مسیر، انگیزه و انرژی خود را از دست داده‌اید و صرفاً از روی عادت یا ترس از شکست ادامه می‌دهید، این ممکن است نشانه‌ای باشد که به تجدید نظر در مسیر نیاز دارید.
بازخورد از دیگران و کارشناسان
گاهی اوقات دیدگاه‌ها و بازخوردهایی که از دیگران دریافت میکنید می‌تواند به شما کمک کند. دوستان، همکاران یا مربیان حرفه‌ای می‌توانند با ارائه دیدگاهی بیرونی به شما بگویند که آیا در مسیر درستی هستید یا نه. اگر افرادی که به شما نزدیک‌اند همواره هشدار می‌دهند که این مسیر با اهداف یا توانایی‌های شما سازگار نیست، بهتر است به این بازخوردها توجه کنید.
مقایسه هزینه‌ها و نتایج
یک روش دیگر تحلیل این است که آیا هزینه‌ها (از نظر زمان، انرژی، منابع) با نتایجی که به دست می‌آورید سازگار است یا نه. اگر پس از مدت طولانی تلاش هیچ پیشرفت معناداری ندارید و این مسیر به طور کلی به جای رشد، هزینه بیشتری بر شما تحمیل می‌کند، شاید بهتر باشد مسیر را عوض کنید.
استفاده از آزمایش‌های کوچک برای سنجش امکان تغییر
قبل از تصمیم‌گیری برای ادامه یا تغییر مسیر، میتوانید آزمایش‌های کوچکی انجام دهید. برای مثال، ممکن است تغییر کوچکی در روش کار یا استراتژی انجام دهید تا ببینید آیا با تغییرات جزئی، نتیجه بهتری به دست می‌آورید یا نه. اگر این آزمایش‌ها نشان‌دهنده بهبود نیستند، ممکن است نشانه‌ای از اشتباه بودن مسیر باشد.
پذیرش عدم قطعیت و تغییر مسیر
تاب‌آوری به معنای پافشاری بدون انعطاف نیست. گاهی لازم است شجاعت تغییر مسیر را داشته باشید و بپذیرید که پایان دادن به یک راه اشتباه، خود نوعی تاب‌آوری و انتخاب هوشمندانه است.
در نهایت، تاب‌آوری به این معنا نیست که در هر شرایطی به مسیر ادامه دهیم؛ بلکه شامل توانایی برای تشخیص درست مسیر و تغییر به موقع نیز هست. مرز بین تاب‌آوری و پافشاری بی‌نتیجه در درک واقع‌بینانه از شرایط، پذیرش بازخورد و آمادگی برای تغییر نهفته است.
کلام آخر
ما در این مقاله از جوونه پرداختیم که تاب آوری چیست، چه ابعادی دارد، عوامل مانع و افزایش دهنده تاب آوری کدامند و در شرایط بحرانی چطور تاب آور باشیم.
برای مطالعه بیشتر درباره تاب آوری میتوانید منابع زیر را مطالعه کنید:
تازه ترین برگ های جوونه
تازه ترین برگ های جوونه
گاهی در روابط عاطفی و جنسی، چالش‌ها و مسائلی به وجود می‌آید که ممکن است نتوانیم به تنهایی آنها را حل کنیم. این مسائل می‌توانند از اضطراب‌ها و استرس‌های شخصی گرفته تا اختلافات در رابطه و نارضایتی‌های جنسی باشند.
اگه برای شما هم این سوال ها مطرحه که اصلا به چه شرایطی شرایط بحرانی میگن و ویژگی هاش چیه؟ بهتره تو شرایط بحرانی چه کارهایی انجام بدیم که آسیب بیشتری به سلامت روانمون نزنیم؟ افراد در شرایط بحرانی
آیا شما هم جزو افرادی هستید که وقتی از کسی دلخور میشید ناراحتی ها و کدورت ها رو در خودتون میریزید؟ شما چقدر خودتون رو توانمند در پذیرش و سازگاری با دیگران و عقاید متفاوتشون ارزیابی میکنید؟ تا چه
بلوار میرداماد، خیابان شاه نظری، کوچه ابن سینا، پلاک ۲، فضای کار اشتراکی ماجرا
