شاخه:
5 علائم اضطراب اجتماعی که باید بدانید
شاخه:
«کل زندگیم شده اضطراب… مدام تو خونه نشستم و نمیتونم برم بیرون. همین که پام رو از در بیرون میذارم و با انسانهایی برخورد میکنم نگرانم که الان اونها دارن دربارم چی فکر میکنن؟ نکنه کار احمقانه ای کنم بهم بخندن، انگار همه نگاه ها متمرکز روی من و کار منه و… . سرم پر میشه ازین فکرا که تمومی نداره. خسته شدم و نمیدونم دیگه باید چه کاری انجام بدم…»
اگه این شرایط و دیالوگها برات آشناعه بهتره با ادامه این مقاله از جوونه همراه باشی چون قراره درباره اضطراب اجتماعی صحبت کنیم. اضطراب اجتماعی تا حدی ممکنه طبیعی باشه و همه ما در موقعیتهای مختلفی اون رو تجربه کرده باشیم. اما اگه میزان اضطراب به حدی باشه که منجر بشه زندگی فرد مختل بشه و به سلامت روانش آسیب زیادی وارد کنه، اونجاست که دیگه تبدیل میشه به اختلال اضطراب اجتماعی و بهتره فرد حتما نزد متخصص یا تراپیست آنلاین برای درمان مراجعه کرد.
اضطراب اجتماعی چیست؟
همه ما تو زندگیمون اضطراب و اضطراب اجتماعی رو تجربه میکنیم اما برخی از افراد اینقدر اضطراب و علادمش رو شدید تربه میکنند که منجر به نقص در عملکرد سایر ابعاد زندگیشون میشه. وقتی چنینی شرایطی پیش بیاد ممکنه که فرد درگیر اختلال اضطراب اجتماعی باشه. ما در ادامه میخواییم درباره این مورد بیشتر توضیح بدیم.
فردی که درگیر اضطراب اجتماعی هست ممکنه اونقدر بر روی دیگران و فکرشون تمرکز کنه که حتی گاها نتونه جلوی اونها غذا بخوره. اونها بخاطر وجود دیگران اضطراب نمیگیرن، بلکه با این فکر که از نظر دیگران چطور هستن و یا اونها چی دربارشون فکر میکنن، مضطرب میشن. انگار قضاوت دیگران براشون خیلی مهمه.
کارشناسان انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، اضطراب اجتماعی رو به عنوان “اضطراب شدید یا ترس از قضاوت شدن، ارزیابی منفی یا ترس از طرد شدن در یک موقعیت اجتماعی” توصیف می کنن. ترس از ناهنجار به نظر رسیدن در جامعه، باعث اضطراب شدید میشه و اغلب منجر به دوری کامل فرد از اجتماع میشه. از اونجایی که اجتناب یک پاسخ رایج هست، در صورت عدم درمان، اضطراب اجتماعی زندگی فرد رو دچار محدودیت می کنه.
اضطراب از نوع اجتماعی میتونه در هر برهه سنی ای نمایان بشه و پیامدهایی رو به همراه داشته باشه. به عنوان مثال این اضطراب باعث میشه کودک در مدرسه نتونه به درستی عمل کنه . همچنین فرد بزرگسال در جامعه دارای مهارت های اجتماعی ضعیف، عزت نفس پایین، انزوای اجتماعی و افسردگیه و حتی افکار یا اقدام به خودکشی رو در سر بپرورونه.
این اضطراب میتونه باعث احساس بی‌پناهی، خجالت‌زدگی، وحشت‌زدگی، شرم، دستپاچگی در افراد بشه. این افراد ممکنه از موقعیتهای اجتماعی ناخوشایندی که براشون پیش میاد، احساس درماندگی و ناتوانی کنن. اونها به جامعه اعتماد زیادی ندارن و این مورد باعث میشه که زندگی سختی رو داشته باشن.
اختلالات اضطرابی عموما باعث ایجاد واکنش‌های شدیدتر و سخت تر در افراد میشن. علاوه بر این، افرادی که سابقه اضطراب‌های مرتبط با مواد مخدر دارن، بیشتر در معرض بروز اختلال اضطراب اجتماعی قرار دارن. افراد دارای علائم اضطراب از احساس خود به شدت رنج می‌برن و با خودشون رفتار خوبی ندارن و ممکنه خودشونو به شدت سرزنش کنن واحساس شرمی رو تجربه کنن. اونها نه تنها نسبت به اینکه چرا الان دارن اضطراب رو تجربه میکنن، خودشونو سرزنش میکنن، بلکه اگه نتونن حتی عملکرد خوبی هم داشته باشن و یا سوتی ای جلوی جمع بدن، خودشونو بیشتر سرزنش میکنن.
علائم اضطراب اجتماعی چیست؟
این اختلال با احساس ترس و ناراحتی در موقعیتهای اجتماعی مشخص میشه که میتونه از خفیف تا شدید باشه. در حالی که برخی از افراد ممکنه علائم گاه به گاه اضطراب اجتماعی رو تجربه کنن، برخی ممکن هست روزانه اضطراب رو با شدت بیشتری تجربه کنن. در نتیجه اینطور نیست که هر فردی اگه میزانی اضطراب داشته باشه حتما مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعیه؛ بلکه باید میزان اضطرابش به حدی باشه که منجر به نقص در عملکرد روزانه بشه یعنی فرد نتونه مدرسه بره و…. علاوه براون حداقل ملاکهایی رو در حداقل برهه زمانی ای باید برآورده کنه.
علائم اضطراب از نوع اجتماعی در مواجهه با موقعیت های اجتماعی عبارتند از:
- ترس یا اضطراب مداوم و شدید در مورد موقعیتهای اجتماعی ( فرد نگرانه که مورد قضاوت های منفی، خجالت آور یا تحقیر قرار بگیره در نتیجه از موقعیت اجتناب میکنه)
- اجتناب از موقعیتهای اجتماعی اضطراب‌زا یا تحمل آنها با ترس یا اضطراب شدید.
- اضطراب بیش از حد که با میزان اضطراب طبیعی در موقعیت بوجود آمده نامتناسب هست.
- تجربه این میزان اضطراب یا پریشانی در زندگی روزمره منجر به نقص در عملکرد در سایر ابعاد میشه
- وجود علائم فیزیکی که فرد مبتلا به اضطراب اجتماعی اون رو تجربه میکنه. علائم فیزیکی اضطراب اجتماعی عبارتند از «ترس شدید، تند شدن قلب، قرمز شدن یا سرخ شدن صورت، تعریق زیاد، خشکی گلو و دهان، لرزش دست، بلع غذا همراه با مشکل، انقباض عضلانی دست و پا، به ویژه در اطراف صورت و گردن.»
تست روانشناسی: شما می توانید با انجام تست اضطراب اجتماعی (SAIN) انواع نگرانی‌ها و ترس‌های اجتماعی خود را سنجیده تا مشاوران جوونه راهکارهای عملی برای مقابله با آنها به شما ارائه دهند.
[/fusion_tagline_box]
تفاوت خجالتی بودن با اختلال اضطراب اجتماعی
خیلی‌ها ممکنه احساس کنند خجالتی هستن، اما آیا این همون چیزی هست که بهش می‌گیم اضطراب اجتماعی؟ بیاین این تفاوت رو شفافتر باهم بررسی کنیم.
خجالتی بودن یک ویژگی شخصیتی هست که خیلی‌ها تجربه‌اش میکنند. افرادی که خجالتی هستند معمولاً در شروع ارتباطات جدید یا در موقعیتهای اجتماعی کمی معذب میشوند. اما این حس زودگذر هست و معمولاً بعد از آشنایی یا گرم شدن فضا، این افراد می‌توانند راحت‌تر عمل کنند.
مثلاً ممکنه وقتی کسی از شما می‌پرسه “خودتو معرفی کن”، اولش کمی تپق بزنین یا احساس کنین دست‌هاتون عرق کرده، اما وقتی شروع کردین، آروم‌تر می‌شین. خجالتی بودن در واقع مانعی جدی برای زندگی روزمره شما ایجاد نمی‌کنه.
حالا تصور کنین همون موقعیتی که گفتیم برای شما تبدیل به یک کابوس بشه. قبل از اینکه حتی وارد اون جلسه بشین، ممکنه فکر کنین:
- “اگر اشتباه حرف بزنم، همه بهم می‌خندن.”
- “اگه صدام بلرزه، چی فکر میکنن؟”
- “اصلاً شاید بهتر باشه نرم، نمی‌خوام کسی منو قضاوت کنه.”
اینجا دیگه موضوع فقط خجالت کشیدن نیست. فردی که اضطراب اجتماعی داره، ترس شدیدی از موقعیتهای اجتماعی یا قضاوت دیگران رو تجربه میکنه. این ترس اونقدر زیاد میشه که ممکنه باعث اجتناب از موقعیتهای اجتماعی، افت کیفیت زندگی، و حتی انزوا بشه.
خجالتی بودن یک احساس موقته که معمولاً بعد از مدتی برطرف میشه و تأثیر چندانی روی عملکرد روزمره نداره. اما اضطراب اجتماعی به شدت روی زندگی تأثیر می‌ذاره. این افراد ممکنه حتی از شرکت در موقعیتهای اجتماعی ساده مثل خرید یا گفت‌وگو با همکاران هم خودداری کنن. افراد خجالتی معمولاً علی‌رغم حس معذب بودن، سعی میکنن با موقعیت کنار بیان و تعامل برقرار کنن. اما افراد مبتلا به اضطراب از نوع اجتماعی اغلب از موقعیتهایی که شامل تعامل با دیگرانه اجتناب میکنن، حتی اگر این اجتناب باعث مشکلات بزرگی در کار یا روابطشون بشه.
افراد خجالتی ممکنه پیش از موقعیت اجتماعی کمی نگران باشن، اما بعد از شروع ارتباط، حس بهتری پیدا کنن. در اضطراب از نوع اجتماعی، این نگرانی میتونه ساعت‌ها یا حتی روزها قبل از موقعیت شروع بشه و بعد از اون هم همچنان ذهن فرد رو درگیر کنه؛ مثلاً دائماً به این فکر کنن که آیا چیزی اشتباه گفتن یا نه.
این تفاوت‌ها نشون می‌ده که خجالتی بودن یک ویژگی طبیعیه، اما اضطراب از نوع اجتماعی به‌عنوان یک اختلال روانی، میتونه به سلامت روان فرد آسیب بزنه و فرد به کمک تخصصی نیاز داشته باشه.
علت اضطراب اجتماعی
با توجه به علائم اضطراب اجتماعی میشه گفت، اختلال اضطراب اجتماعی یک اختلال رایج هست که میلیون‌ها نفر رو در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌ده. در اینجا میخواییم بدونیم که چه عواملی منجر به این میشه که فرد اختلال اضطراب اجتماعی رو تجربه کنه:
عوامل ژنتیکی
عوامل ژنتیکی نقش مهمی در ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی ایفا میکنن. مطالعات نشان داده که افرادی که سابقه خانوادگی اختلالات اضطرابی دارن، احتمال بیشتری در دچار شدن به اختلال اضطراب اجتماعی دارن. در واقع، تحقیقات نشان می‌ده که تا ۳۰٪ علت اضطراب اجتماعی ممکن هست به عوامل ژنتیکی مربوط باشه.
یکی از نظریه‌ها این هست که ژن‌های خاص ممکن هست افراد رو مستعدتر نسبت به محرک‌های محیطی کنن، این نوع محرک ها میتونن منجر به اضطراب اجتماعی بشن. به عنوان مثال، اگه کسی با توجه به عوامل ژنتیکی استرس زیادی در هر مرحله از زندگیش داشته باشه، ممکن هست احتمال بیشتری برای ایجاد اضطراب اجتماعی در پاسخ به عوامل استرس اجتماعی داشته باشه.
شیمی مغز
تحقیقات همچنین نشان داده که عدم تعادل در شیمی مغز میتونه علت اضطراب اجتماعی باشه. به ویژه، ناهنجاری در سطوح انتقال دهنده‌های عصبی مانند سروتونین، دوپامین و نوراپینفرین با اضطراب اجتماعی مرتبط هست. این انتقال دهنده‌های عصبی در تنظیم خلق و خوی و احساسات نقش مهمی دارن و اگه به درستی کار نکنن، میتونن منجر به احساس اضطراب و افسردگی بشن.
علاوه بر این، مشخص‌شده که آمیگدالا، بخشی از مغز که مسئول پردازش احساسات هست، در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بیش از حد فعاله. این میتونه باعث واکنش بیش از حد به موقعیتهای اجتماعی بشه و احساس ترس و ناراحتی رو در پی داشته باشه.
عوامل محیطی
عوامل محیطی میتونن در ایجاد اضطراب اجتماعی نقش داشته باشن. به عنوان مثال، فردی که در گذشته تجربه‌های اجتماعی منفی مانند زورگویی یا رد شدن داشته، ممکن هست در نتیجه اون، دچار اضطراب اجتماعی بشه. به همین ترتیب، بزرگ شدن در خانواده‌ای با والدین بیش از حد محافظ یا منتقد ممکن هست خطر ابتلا به اضطراب اجتماعی رو افزایش بده.
عوامل اجتماعی و فرهنگی هم میتونن در اضطراب اجتماعی نقش داشته باشن. به عنوان مثال، زندگی در جامعه‌ای که ارزش بالایی به موقعیت اجتماعی و ظاهر می‌ده، ممکن هست فشار برای انجام و پذیرفته شدن توسط دیگران رو افزایش بده، که منجر به اضطراب اجتماعی میشه.
ویژگی‌های شخصیتی
برخی از ویژگی‌های شخصیتی با اضطراب اجتماعی مرتبط هستن. افرادی که خجالتی، درونگرا و حساس هستن، ممکنه بیشتر مستعد اضطراب اجتماعی باشن. اونها ممکن هست حساسیت بیشتری نسبت به نشانه‌های اجتماعی داشته باشن و در شرایطی که انتظار می‌ره با دیگران ارتباط برقرار کنن و با اونها تعامل داشته باشن، احساس خستگی کنن. ولی لزوما اینطور نیست که هر فردی که درونگرا هست، اضطراب اجتماعی داشته باشه.
علاوه بر این، افرادی که عزت‌نفس کمی دارن یا کمالگرا هستن، بیشتر دچار اضطراب اجتماعی میشن. اون ها ممکن هست در موقعیتهای اجتماعی انتظارات غیرواقعی از خودشون داشته باشن و از قضاوت یا ارزیابی دیگران بترسن.
چطور افرادی که اضطراب اجتماعی دارن بر احساس تنهاییشون غلبه کنند؟
شما وقتی اضطراب اجتماعی داری، احساس تنهایی مثل یه سایه همیشگی همراهته. ممکنه بخوای با کسی حرف بزنی، اما ترس از قضاوت یا طرد شدن جلوت رو می‌گیره. شاید فکر کنی کسی نمی‌فهمه چی می‌کشی. اما بذار اینو بدونی: تو تنها نیستی، و میتونی با کمک گرفتن و قدم‌های کوچیک، به تدریج این حس رو کمتر کنی. در ادامه میخواییم راهکارهایی رو بگیم که میتونی بکار بگیری تا این حس رو مدیریت کنی:
سرمایه‌گذاری روی روابط
شاید تعداد آدم‌هایی که بهشون اعتماد داری کم باشه، اما همین افراد مهم‌ترین سرمایه‌های تو هستن. سعی کن وقت بیشتری رو با اونها بگذرونی و روابطت رو عمیق‌تر کنی. این کار باعث میشه حس کنی کمتر تنها هستی. مثلا هر هفته با یکی از نزدیکانت یه کار مشترک انجام بده (مثل قدم زدن یا حتی تماشای یه فیلم).
یک گام کوچک، اما بزرگ برداشتن
سعی کن هر هفته یک کار کوچیک انجام بدی که تو رو از منطقه امن خودت خارج کنه، اما نه اونقدر سخت که مضطربت کنه. مثلاً لبخند زدن به یه همکار، یا سلام کردن به کسی که همیشه از کنارش رد می‌شی. این کارها اعتماد به نفست رو بالا می‌بره و کم‌کم حس می‌کنی میتونی بیشتر با آدم‌ها تعامل کنی.
تمرین نوشتن
گاهی حرف زدن سخت‌ترین کاره، اما نوشتن میتونه کمکت کنه احساساتت رو تخلیه کنی. یه دفتر داشته باش و حس‌هات رو توش بنویس. حتی میتونی نامه‌هایی بنویسی که به کسی نمی‌دی، فقط برای اینکه باری که روی دلت هست سبک‌تر بشه.
درمان اضطراب اجتماعی
در اینجا راهکارهایی برای غلبه و کناراومدن بهتر با اختلال اضطراب اجتماعی داده شده. برخی از این راهکارها عبارتنداز:
درمان به وسیله روان درمانی
مراجعه به تراپیست یکی از بهترین راه ها برای غلبه بر اضطراب اجتماعی هست. تراپیست بهتون کمک میکنه که بتونین خطاهای شناختی و عقاید ناسازگار با واقعیتتون رو کشف و کنترل کنید و فرصتی برای به چالش کشیدن اونها رو براتون فراهم میکنه. همچنین شما به کمک روش مواجهه و حساسیت زدایی منظم با کمک مشاور میتونید بر اضطراب اجتماعیتون غلبه کنید. نیازه که به این دو نکته در زیر هم موقع مشاوره توجه کنید:
- پروسه درمان اضطراب اجتماعی ممکنه شامل رواندرمانی (گفتگودرمانی) و گاهی دارو درمانی باشه و گاها استفاده از دارو نیازه بدلیل ساختار مغز و.. .
- رویکرد درمانی شناختی رفتاری (CBT)، یک روش بسیار موثر برای درمان اضطراب اجتماعی هست.
درمان شناختی-رفتاری (CBT)، یک درمان رایج برای اضطراب اجتماعی هست. CBT بر تغییر الگوهای تفکر و رفتارهای منفی که به اضطراب کمک میکنن، تمرکز داره. فرد با یادگیری مهارت‌های مقابله ای جدید و تمرین تکنیک‌های آرامش، میتونه حس کنترل و اعتماد به نفس بیشتری در موقعیتهای اجتماعی داشته باشه.
دارو درمانی
داروهای اضطراب اجتماعی به سه دسته تقسیم میشوند:
- داروهای ضد افسردگی، مهارکننده‌های سروتونین (SSRIs) مانند Paxil و Zoloft، یا مهارکننده‌های سروتونین- نوراپی نفرین، (SNRIs) Effexor XR
- مسدودکننده های بتا، گهگاه برای درمان فیزیکی اضطراب اجتماعی مانند افزایش ضربان قلب، فشار خون و لرزش تجویز می شه.
- داروهای ضد اضطراب، مانند بنزودیازپین ها، ممکن هست تجویز بشن و تحت نظارت دقیق قرار بگیرن، چون می تونن اعتیادآور باشن.
داروها، مانند داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد اضطراب، میتونن یک درمان موثر برای اضطراب اجتماعی باشن. این داروها میتونن به تنظیم شیمی مغز و کاهش علائم اضطراب کمک کنن. با این حال، مهم هست توجه کنید که داروها به تنهایی یک راه حل طولانی مدت نیستن و ممکنه در ترکیب با رواندرمانی موثرتر باشن.
نکته: به هیچ عنوان هیچ دارویی رو بدون مراجعه به روانپزشک و تجویز اون برای درمان اضطراب اجتماعی مصرف نکنید.
تغییر در سبک زندگی
تغییراتی در سبک زندگی، مانند خواب کافی، ورزش منظم و اجتناب از مواد مانند کافئین و الکل، همچنین میتونن به کاهش علائم اضطراب اجتماعی کمک کنن. این تغییرات میتونن سلامت روان کلی رو بهبود بخشن. همچنین انجام تمرین ذهن آگاهی و مدیتیشن هم میتونه در تنظیم آمیگدال به این افراد کمک بکنه.
اجتناب نکردن
بهتره که فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از قرار گرفتن در موقعیتهای اجتماعی اجتناب نکنه. هرچی بیشتر اجتناب رخ بده انگار بهای بیشتری به عقاید ناسازگار داده میشه و اضطراب فرد افزایش پیدا میکنه. بهتره با درجه بندی کردن میزان اضطرابش در موقعیتهای مختلف، از محیطهایی شروع کنه که اضطراب کمتری رو در اونجا تجربه میکنه و بعد که تونست به شرایط و اضطرابش در اون موقعیت غلبه کنه سراغ موقعیتهایی با تجربه اضطراب بالاتر بره.
تنفس عمیق و کنترل اضطراب
وقتی تو یه موقعیت اجتماعی مضطرب می‌شی، بدنت واکنش شدیدی نشون می‌ده: قلبت تندتر می‌زنه، دست‌هات عرق میکنه و شاید حتی حس خفگی کنی. یکی از بهترین راه‌ها برای کنترل این وضعیت، تمرین تنفس عمیقه. این تمرین بصورت زیر اجرا میشه:
- ۴ ثانیه دم بگیر.
- ۴ ثانیه نفست رو نگه دار.
- ۴ ثانیه بازدم کن.
- این کار رو ۵-۶ بار تکرار کن. بدنت آروم‌تر میشه و راحت‌تر با موقعیت کنار میای.
تمرین در آینه
یکی از ترس‌های اضطراب اجتماعی اینه که “چی بگم؟” یا “اگه مسخره به نظر بیام چی؟”. تمرین حرف زدن جلوی آینه میتونه این حس رو کمتر کنه. برای این تمرین بهتره به روش زیر عمل کنی:
یه موضوع ساده انتخاب کن، مثل معرفی خودت. جلوی آینه بایست و با خودت حرف بزن. به حالت صورت، تُن صدا و کلماتت دقت کن. این تمرین کمک میکنه به تدریج حس بهتری به خودت پیدا کنی.
ثبت موفقیت‌های کوچیک
وقتی اضطراب اجتماعی داری، ممکنه بیشتر روی اشتباهاتت تمرکز کنی و موفقیت‌هات رو نبینی. اما با نوشتن چیزهایی که خوب پیش می‌ره، میتونی به خودت یادآوری کنی که داری پیشرفت می‌کنی. هر شب ۳ چیز رو که توی اون روز خوب پیش رفت بنویس. حتی اگه چیزی مثل لبخند زدن به یه نفر یا گفتن “سلام” باشه.
تمرین “چه می‌شود اگر؟”
اضطراب اجتماعی معمولاً با افکار منفی همراهه. مثلاً “اگه اشتباه کنم، بقیه چی فکر میکنن؟” این تمرین کمک میکنه این افکار رو به چالش بکشی. وقتی یه فکر منفی به ذهنت رسید، بنویسش. بعد از خودت بپرس:
- آیا این فکر واقعاً درسته؟“
- “بدترین اتفاقی که میتونه بیفته چیه؟“
- “اگه این اتفاق بیفته، چطور می‌تونم باهاش کنار بیام؟“
این کار کم‌کم بهت یاد می‌ده که افکار منفی‌ت رو منطقی‌تر ببینی.
کلام آخر
در این مقاله از جوونه در رابطه با این صحبت کردیم که اضطراب اجتماعی چیه، چه علائمی داره، علتهای شکلگیری اون چین و بهتره چه راهکارهایی رو برای درمان اون اتخاذ کنیم.
برای مطالعه بیشتر درباره اضطراب اجتماعی میتونید منابع زیر رو مطالعه کنید:
سوالات متداول
سوالات متداول
تازه ترین برگ های جوونه
تازه ترین برگ های جوونه
همه ما در زندگی اشخاص عزیزی را از دست میدهیم و از نبود آنها سوگوار میشویم. گاه حتی با از دست دادن شیء یا حیوان و گیاهی نیز سوگوار میشویم و غم تمام وجودمان را میگیرد. برخلاف تصور رایج
تا حالا شده کسی را ببینید که همیشه اولین کسی است که به دیگران کمک می‌کند؟ مثلاً اگر کسی وسیله‌اش خراب شود، بدون لحظه‌ای تردید پیشنهاد کمک می‌دهد، حتی اگر خودش کارهای مهم‌تری داشته باشد. یا کسی که برای
کمالگرایی به عبارتی شبیه موتور محرکی هست که همه ما انسانها از آن برخورداریم. به عبارتی تا این موتور محرک نباشد ما اقدامی نخواهیم کرد یا اضطراب انجام کاری را نخواهیم داشت. این حرکت به شمت کمال است که
4 دیدگاه
بلوار میرداماد، خیابان شاه نظری، کوچه ابن سینا، پلاک ۲، فضای کار اشتراکی ماجرا
سلام، ترس از مواجهه با موقعیت های اجتماعی خاص مثل مصاحبه شغلی هم جزو اختلال اضطراب اجتماعی حساب میشه یا طبیعیه به خاطر موقعیت خاصی که هست؟
سلام به شما دوست عزیز، در مصاحبه شغلی ترس و اضطراب طبیعی است و برای هر کسی وجود دارد اما اگر این اضطراب مانع انجام مضاحبه شغلی برای شما می شود می تواند در دسته اضطراب اجتماعی قرار بگیرد. در نهایت نیاز هست که بررسی دقیق تر توسط فرد متخصص انجام بشه.
من 35 سالمه و مدت 15 سال هست که اضطراب اجتماعی دارم؛ یعنی همه چیز از یک اتفاق شروع شد و مثل یه ویروس همه جای زندگیم پخش شد؛ البته من قبلش هم به دلیل تربیت ضعیف، زمینه این مشکل رو داشتم و خجالتی بودم؛ دکتر به اندازه کافی رفتم و دارو هم اونقدرها جواب نداد؛ یعنی فکر میکنم این مشکل اصن درمان قطعی نداره؛ فقط شاید گاهی بشه کنترلش کرد؛ به خاطر این مشکل با وجود مدرک فوق لیسانس نتونستم توی اجتماع کار پیدا کنم؛ یه درآمد ناچیزی از کار های فریلنسری در خونه دارم؛ روابطم هم واقعا محدوده؛ از طرفی هم خانواده ام مدام منو با بقیه مقایسه میکنن و زخم زبون میزنن؛ نمیدونم عاقبتم چی میشه؛ از همه جا ناامیدم و افسردگی هم دارم؛ گاهی جدی به خودکشی فکر میکنم؛ یعنی به خودم میگم که این وضعیت عادلانه نیست و چرا آدم باید با این سختی ادامه بده؛ اخیرا صبح ها با افکار سیاه و بدی در مورد زندگی و گذشته ام از خواب بیدار میشم و تحت تاثیر این فشار ها توی این هوای آلوده تهران، صبحم رو با سیگار شروع میکنم؛ سوالم اینه که رهایی از این افکار بد صبحگاهی راهکار موثری داره؟
ضمنا اگه کسی مشکلات مشابه و یا افسردگی داره و حوصله ای براش باقی مونده که حرف بزنه، من بدم نمیاد حرفای دوستان رو بشنوم و تبادل نظری کنیم؛ ایمیل من هست: saeedmohajer84@gmail.com
سلام همراه عزیز
ممنونیم از اینکه از تجربه خودت رو با ما به اشتراک گذاشتی. جمله‌ی همه چیز از یک اتفاق شروع شد بیانگر اینه که تجربه‌های سختی رو گذروندی که مثل یک ویروس پخش شده و انگار راه رهایی نیست.
میفهمیم قطعا خیلی ناامید‌کننده و سخت میشه وقتی به پزشکان مختلفی مراجعه میکنیم و نتیجه مطلوب رو نمی‌گیریم. چیزی که دوست دارم بهت یادآوری کنم اینه که همه ما آدما دردهای رو در زندگی داریم و ویروس‌هایی از جنس‌های مختلف بهمون چسبیده که زندگی رو برامون تلخ میکنه. چیزی که مهمه اینه که به خودمون در این شرایط یاداوری کنیم اینه که تنها نیستیم و ممکنه ادمای دیگه‌ای هم باشن که تجربه مشترکی داشته باشن. نه برای اینکه خوشحال بشیم از درد بقیه بلکه از این جهت که ببینیم هر کسی درد قصه خودش رو داره و حس‌های مشترکی با من رو تجربه میکنه. در گام بعدی چیزی که میتونه کمک کننده باشه اینه که احساسات خودت رو ببینی و از خودت بپرسی اگر یک دوست ارزشمند و حمایت‌گر اینجا بود چی بهم میگفت؟ اگر دوستی میدید که دیگران منو دارن مقایسه میکنن چه حرف دلگرم‌کننده و دوستانه‌ای رو بهم میگفت؟
همه ما نیاز داریم به این حمایت و شفقت مخصوصا در روزهای سختی که میگذرونیم.
پیشنهاد میکنم حتما با یک روانشناس خوب صحبت کنی و به مرور روی ترمیم این زخم‌ها کار کنی. تو ادم قوی و ارزشمندی هستی و امیدواریم به مرور بتونی اینو در درون خودت حس کنی و بتونی ویروسی که باهاش درگیر هستی رو مدیریت کنی.