«خسته شدم از دست این عذرخواهی‌های بی موردی که از بقیه می‌کنم. همش بابت اینکه نکنه دیگری رو ناراحت بکنم و دیگری از دستم ناراحت بشه، اونقدر مراقب رفتارم هستم که دیگه نمی‌تونم خودم باشم و انگار یه آدم

«همش احساس میکنم کسلم، بی حالم و خستم. دلم میخواد کار مفید کنم و زندگی پویاتری داشته باشم ولی نمیدونم چرا نمیشه. شاید کارو اینقدر تو ذهنم بزرگ میکنم که میگم ولش کن کی حوصلشو داره؟! گاهی حتی از خوابم

آیا تا به حال فکر کردین که ممکنه کدوم کار، کار مورد علاقه ما باشه و چطور میشه که ما کار مد نظرمونو انتخاب می‌کنیم؟ ممکنه این جملاتو از دیگران شنیده باشیم که انگیزه‌شون برای خوندن یه رشته یا

در طول روز ممکنه این جملات رو خودمون گفته باشیم یا خیلی از اطرافیان و دیگران شنیده باشیمشون و برامون آشنا باشن. مثل: «از سرم دود داره بلند می‌شه»، «می‌خوام بزنم لهش کنم»، «میخوام از وسط نصفش کنم یا

«از در اتاق مصاحبه شغلی که اومدم بیرون حال عجیبی داشتم. انگار مثل یه فیلمی که افتاده رو دور تکرار مدام دیالوگ های توی اتاق تو ذهنم پخش میشد. من چیکار میکردم؟ با تکرار مدام اونچه که گذشته بود

وقتی مشاور بهم گفت کم‌کم دیگه جلسات درمانیمون داره تموم میشه، یه دلهره عجیبی گرفتم. احساس می‌کنم وابسته شدم به درمانگر و بدون اون دوباره زندگی من همون سیاهی ای که بود، میشه. ترک جلسات درمان برای من مثل

خیلی از ما به نوعی نیاز داریم که دیگران ما رو دوست داشته باشن و تایید کنن. این یک حس طبیعی و انسانی هست که همه ما بهش نیاز داریم، اما گاهی ممکنه این نیاز به جایی برسه که

سارا و مریم ارتباط خیلی خوبی رو با همدیگه تجربه می‌کنن و دوستای صمیمی خیلی خوبی با هم هستند. اونها از دوره راهنمایی با همدیگه آشنا شدن و تا الان هم، ارتباطشونو حفظ کردن. سارا و مریم توی ارتباطشون

سارا هفته دیگه امتحان درس زبان داره. اون در طول هفته های اخیر پس از تدریس معلم هم درس ها را مرور نکرده. هر چه به اواخر هفته و روزهای پایانی امتحان نزدیک میشه، علیرغم اینکه میدونه باید خوندن

مریم و سارا با هم روی نیمکت پارک نشسته‌اند. بستنی ای در دست دارند و هنگام خوردنش، به هم لبخند می‌زنن. اونها خوشحالن از اینکه تونستن در راستای رسالتشون حرکت بکنن. اونها بهم قول داده بودند تا جایی که